என் பெயர் ராமகிருஷ்ணன். எல்லோரும் என்னை ராம் என்றே அழைப்பார்கள். சென்னையிலிருந்து 40 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள கிராமம்தான் என் ஊர். ஆட்கள் பெயரைச் சொன்னாலும் ஊர் பெயரைச் சொல்ல விரும்பவில்லை. ஏன் எனில் அன்று மட்டுமல்ல இன்றும் அந்த ஊரில் அவர்கள் எல்லாம் வாழ்ந்து கொண்டுதான் உள்ளனர். யாரேனும் இந்தக் கதையைப் படித்து ஓ! அவள்தானா இவள் என்று தெரிந்து கொள்ளக்கூடாது என்ற

(more…)

பாண்டியன் தோசை கேட்க கீழே இறங்கி வந்தாள். கைலியும் பனியனும் அணிந்து இருந்த வனிதா அவளைப் பார்த்து சிரித்தான். கிச்சனுக்குள் அவள் நுழைய பின்னாலேயே வந்தான். பார்வையில் காமம் துள்ளியது.‘உங்க அண்ணனுக்கு தோசை சுடனும்…நீ இன்னைக்கு மரத்தில் விறு விறுன்னு ஏறிட்ட வனிதா…உன் கை மசல்ஸ் எல்லாம் நல்லா இம்ப்ரூவ் ஆயிட்டு’ என்றாள். அவள் தோசை சட்டியை எடுத்து வைத்து ஸ்டவ் பற்ற வைக்க, இவன் பின்னால் வந்து ஒட்டி நின்று இடுப்பில் மெல்ல கை வைத்தான். அவள் திரும்பிப் பார்க்க ‘காரணம் நீங்க தான்’ என்றபடி இடுப்பைத் தடவி சேலையை விலக்கி, சேலையில் பிதுங்கிய இடுப்புச் சதையை கொத்தாய் அள்ளிப் பிடித்தான்.

(more…)

எங்க வனிதா அண்ணியைப் பாக்கற எந்த ஆம்பளைக்கும் குஞ்சு உடனே நட்டுக்கலேன்னா, நிச்சயம் அவன் ஆம்பளையா இருக்கமுடியாது. அப்படியொரு சூப்பர் பிகர் எங்க வனிதா *அண்ணி*. நடிகை ஸ்னேகா சாயலில், அதே அழகான மூக்கு, களையான முகம், மான்விழிகள், அவரைக்காய் காது, பளபளப்பான கன்னம், சங்குக்கழுத்து, கும்மென்று புடைத்து நிற்கும் ஆப்பிள் *முலைகள்*, சிக்கென்ற இடுப்பு, அம்சமான *குண்டி*, செவ்வாழைத் தண்டு தொடைகள், வழவழப்பான கால்கள், தாமரைமொட்டுப் பாதங்கள்.. அப்பப்ப..பூலோகரம்பையாய் இருந்தாள்.எங்க வனிதா *அண்ணன்* கொடுத்து வைத்தவன். அப்சரஸ் போன்ற என் அண்ணியை அணுஅணுவாய் ரசித்து ஓத்துமகிழ்கிறான். (more…)

ரவிக்கு அப்பொழுது பதினெட்டு வயதுதான் ஆகியிருந்தது. கிராமத்தில் பள்ளிப்படிப்பை முடித்துக் கொண்டு, சென்னையில் நல்ல காலேஜில் அப்ளை செய்து, அட்மிஷனும் வாங்கி விட்டான். அவனுடைய தந்தை சுப்பிரமணியம், தன் மூத்த பையன் ராஜுவிடம், ரவியை பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ள சொல்லி, பணமும், சில சாமான்களும் வந்து தந்து விட்டு போனார். ரவி இதற்கு முன் வீட்டை விட்டு எங்குமே போகாதவன்.  (more…)