வணக்கம் என் பெயர் Sunil வயது இருவத்து நான்கு, சென்னையை சேர்ந்தவன். இப்போது துபாயில் இருக்கிறேன். நான் முன்னர் எழுதிய கதைக்கு நிறைய பதில்கள் வந்துள்ளன, அதில் ஒரு கண்ணி பெண் எப்படி என்னிடம் கன்னித்தன்மை இழந்தால் என்பது தான் இந்தக்கதை.அவள் பெயர் Sarika. வயது இருவத்து ஒன்று, சென்னையை சேர்த்தவள். அவளது முலைகளும் சூதும் பெரிதாக இருக்கும், அவளது குரல் கேட்க்க இனிதாக இருக்கும்.
(more…)

என் பெயர் பிரியா. வயது 27. .திருமணமாகி 5 வருடங்கள் ஆகி விட்டன. 3 வயதில் ஒரு குழந்தை. என் கணவர் சிறிதும் ரசனை இல்லாதவர். உடல் உறவு என்றால் ஒரு தடவல், தழுவல், முத்தமிடுதல், என்று படிப்படியாக முன்னேற மாட்டார்…. அவரே அவர் சுண்ணியைபிடித்து ஆட்டி, விரைப்பானதும், மேலே படுத்து, புடவை அல்லது நைட்டியை தூக்கி, அவசர அவசரமாக ஓத்து விட்டு படுத்து விடுவார். எல்லாம் 5 நிமிட வேளை தான்.என்னைப்பார்த்துவிட்டு ஜொள் விடாத ஆடவர் இல்லை எனலாம். ஆனால் நான் யாரையும் ஊக்குவிப்பதில்லை.
என்னைப் பற்றி என் பெயர் ரஞ்சிதா வயது – 33.நான் காதலித்து திருமணம் செய்து கொண்டவள்.திருமண வாழ்க்கை 3 வருடம் மட்டுமே இருந்தது.என் கணவர் எலக்டிரிக்கல் கடையில் வேலை செய்தார்.கடையில் ஏற்ப்பட்ட விபத்தில் இறந்து விட்டார்.இரு Vஈட்டிலும் ஏற்றுக் கொள்ளாததால் நான் தனிமரமாக நின்றேன். கடை முதலாளி ரொம்ப நல்லவர் அவர் தன் வீட்டிலேயே எனக்கு வேலை போட்டுக் கொடுத்தார்.நானும் நல்ல படியாக வேலை செய்து வந்தேன்.அவருக்கு ஒரு பெண் ஒரு பையைன்.
என் பெயர் சாந்தி. நான் என் புருசனுடன் பங்களுரில் இருக்கிறேன். என்னுடைய புருசனின் சொந்தக்கார பையன் சுந்தரும் எங்க கூடவே இருக்கிறான். அவன் இஞ்சினியரிங் காலேஜ்ல பைனல் இயர் படிக்கிறான். அவன் நேரம் கிடைக்கும் பொழுதெல்லாம் உடம்பை வேக் அவுட் பண்ணி நல்லா கட்டுமஸ்தாக வைத்திருந்தான். அவனுக்கு காலேஜ்ல நிறைய பெண்களோட தொடர்பு இருக்கு என்று ஒரு பிறண்ட் சொல்லித்தான் தெரிய வந்தது. அப்படி என்னதான் வைத்திருக்கிறான் என்று அறிய ஆவலுடன் காத்திருந்தேன்.எங்களுடைய பாத்ரூம் கதவு மூலையில் சின்னதொரு ஓட்டை இருக்கிறது.
திங்கட்கிழமை!காலை 9.40க்கு லட்சுமி வீட்டு காலிங் பெல்லை அழுத்தினேன்.கதவை திறந்த லட்சுமி பிரகாசமாய் மின்னினாள். பளபளப்பான நைலெக்ஸ் புடவையில் காலையில் பூத்த மல்லிகையாய் பூரிப்பாக இருந்தாள். இப்போது ஏனோ அநியாயத்திற்கு அழகாய் தெரிந்தாள். முகமெல்லாம் புன்னகை மிளிர பளீரென்ற சிரிப்புடன் குதுகாலமாய் வரவேற்றாள். “ வாங்க.. “உள்ளே சென்றேன்.“ யாரையும் காணோம்..? ““ புள்ளைங்க ஸ்கூலுக்கு போயிருக்காங்க.
ரவிக்கு அப்பொழுது பதினெட்டு வயதுதான் ஆகியிருந்தது. கிராமத்தில் பள்ளிப்படிப்பை முடித்துக் கொண்டு, சென்னையில் நல்ல காலேஜில் அப்ளை செய்து, அட்மிஷனும் வாங்கி விட்டான். அவனுடைய தந்தை சுப்பிரமணியம், தன் மூத்த பையன் ராஜுவிடம், ரவியை பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ள சொல்லி, பணமும், சில சாமான்களும் வந்து தந்து விட்டு போனார். ரவி இதற்கு முன் வீட்டை விட்டு எங்குமே போகாதவன்.
என் பெயர் ரவி. எனது பெற்றோருக்கு ஒரே பையன். எனக்கு ஒரு தங்கை. அவள் பெயர் சித்ரா. அவளும் நானும் இரட்டை பிறவிகள். என்னை விட 2 நிமிடம் தாமதமாக பிறந்தவள். எங்கள் இருவருக்கும் சென்னையில் உள்ள கல்லூரியில் இடம் கிடைத்தது. சென்னையில் எங்களது சித்தி ஜெயந்தி வேலை பார்க்கும் கல்லூரியில்தான் அட்மிசன் கிடைத்துள்ளது. சித்தி எங்களைவிட 6 வயதுதான் பெரியவள். அவள் தனியாக ஒரு 2 பெட்ரூம் பிளாட் எடுத்து தங்கியுள்ளாள்.எங்களது பெற்றோர் எங்களை அங்குதான் போக சொன்னார்கள்.
எல்லோரும் சோமு என்று தான் கூப்பிடுவார்கள். நான் வீட்டில் ஒரே பிள்ளை. *அப்பா*
இவை வெறும் வார்த்தைகளல்ல என் வாழ்க்கை. நான் வாசித்துவிட்டேன் நீங்களும் வாசிக்காதீர்கள் வாழ்ந்துபாருங்கள்.